1. Toch weer eens vaker naar de kerk?

2. Gods zegen vragen: eerst leren bidden?

3. Iets doen aan geloofsverdieping?

Toch weer eens vaker naar de Kerk?

Wie in de weekenden naar de kerk gaat, ziet daar heel veel grijze haren. Of kale hoofden, net waar je kijkt. Maar vlotte jonge mensen, of jeugd met piercings en gelkoppies? Die zijn er maar weinig.

Het lijkt er dan misschien op dat geloven ouderwets is, en het publiek een afspiegeling is van wat er in een kerk gebeurt. Niks voor jonge mensen die op zondag liever uitslapen, brunchen of sporten in plaats van in een koud gebouw te luisteren naar oude priesters voor oude mensen.

Wij kunnen als Kerk al die verhalen wel dromen. Waarom mensen niet naar de kerk zouden komen. Waarom het allemaal niet aanspreekt. Waarom de Kerk iets is voor oude mensen.

Toch willen de lezers van deze internetpagina voor die kerk hun huwelijk sluiten, of zij zijn zich daarop aan het voorbereiden… Wordt het nog wat, met de Kerk en de jongeren?

Vinden jullie het gek als wij – de priesters die achter deze pagina zitten – ook eens een tegenvraag stellen:

“Als jullie die Kerk gewoonlijk echt zo oninteressant vinden, waarom zou je er dan wel komen op de dag van jullie huwelijk? Hebben jullie dan ook geen betere dingen te doen?”

Een gemene vraag misschien. Want de Kerk is er toch als mensen haar nodig hebben? De Kerk is toch een servicepunt waar je aanbelt als je een dienst nodig hebt? Je gaat toch ook naar de dokter als je ziek bent en verder blijf je er zo ver mogelijk weg? Je gaat toch ook alleen naar de bank als je geldzaken te regelen hebt, maar toch niet zomaar, om eens in de hal te gaan zitten?

Wij geloven dat de Kerk méér is dan een dienstverlenende instantie. De Kerk is er om de mensen van dienst te zijn, maar niet alleen omdat de mensen dat goed uitkomt. De hoofdreden van haar bestaan is, dat God de mensen gelukkig wil maken. Daarom geloven wij in God als Vader – die altijd van zijn kinderen houdt. Daarom geloven wij in Jezus Christus als Gods Zoon – die zijn leven heeft gegeven om ons mensen te redden. Daarom geloven wij in de heilige Geest – die voor ons een Helper is in alle omstandigheden van het leven. God houdt van mensen en daarom houdt de Kerk van mensen. Een Blijde Boodschap voor iedereen die het horen wil. Een goede God met wie je graag omgaat, waar je graag tegen zegt hoe dankbaar je bent voor het leven.

Wat heeft die God nu met jullie huwelijk te maken? Wat heeft die Kerk te maken met jullie trouwdag?

Als jonge mensen trouwen voor de Kerk, dan beloven ze elkaar trouw te blijven voor heel hun leven, tot de dood toe. Ze vragen aan God om zegen over hun leven, wat dat ook mag brengen. Dat God hun liefde mag bevestigen. Is dat een eenmalige gebeurtenis, een gelukscheque met garantie? Helaas is de ervaring van mensen wel anders. Het leven is breekbaar en hoe lang blijf je Gods zegen dan voelen?

De mensen die elke week naar de kerk gaan, die weten (hopelijk) wel waarom ze daar komen. De priester viert daar met de verzamelde gelovigen de Eucharistie. Er wordt gelezen uit de Bijbel, de verhalen van God met zijn volk en het evangelie van Jezus Christus. Er worden brood en wijn aan God aangeboden, en die worden het Lichaam en Bloed van Jezus, om uit te delen aan de mens. God geeft in elke Eucharistie woorden van troost en hoop, en voedsel om het geestelijk een beetje vol te houden. God laat daarmee zien, dat Hij bij de mensen wil wonen en hen wil helpen om gelukkig te worden en – als dat niet meteen lukt omdat het leven anders is – om het dan in ieder geval met een glimlach vol te houden.

Is dat alleen iets voor oude mensen? Oude mensen weten waarschijnlijk wel uit ervaring hoe goed ze dat doet, dat ze dat steuntje in de rug niet kunnen missen. Maar zouden jonge mensen er niks aan hebben? Hebben jonge mensen Gods liefde en bijstand niet nodig?

Daarom geloven wij dat God alles met jullie huwelijk te maken heeft. Dat het goed is om op je trouwdag naar de kerk te gaan en daar te vragen om Gods zegen. Om voor God je eigen ja-woord uit te spreken en God daarbij te betrekken. Dat je zelfs niks beters zou kunnen doen als juist op je trouwdag wél te komen.

Maar wij geloven óók dat er in de kerk elke week wat voor gezinnen te vinden is. Niet meteen een spannende viering die elke week verrassend nieuw is. Niet elke week een verhaal waarmee je meteen weer nieuwe ideeën opdoet. Maar wel elke week een ontmoeting met God. In de Eucharistie en de heilige Communie. Een ontmoeting met God in een sacrament, net zoals op de dag van jullie trouwen. Anders en toch dezelfde God.

Wij geloven dat het sacrament van het huwelijk niet zomaar op zichzelf staat. Het is een belangrijk moment van Gods aanwezigheid, zoals er elke week zulke momenten zijn. Wie elke week het sacrament van de Eucharistie viert, gaat begrijpen wat het sacrament van het Huwelijk betekent. Dat God zich niet eenmalig met je inlaat, maar altijd, dag in dag uit. Dat God niet één keer kracht geeft, maar elke keer als je wilt.

Wil je je voorbereiden op het kerkelijk huwelijk? Kun je echt geloven dat God zich met jouw leven wil inlaten? Geloof je dat je het huwelijk in de kerk niet kunt missen omdat je Gods zegen nodig hebt?

Dan is het huwelijk niet voorlopig de laatste keer dat je in de kerk komt, voor zoiets als de doop van je kind. Dan weet je dat de deur elke week voor je open staat en dat God je elke week wel wil terugzien. Als je dan misschien net zo oud bent als de mensen die je nu in de kerk ziet, dan snap je misschien waar dat allemaal goed voor was. Dat het meer heeft opgeleverd dan dat kleine beetje inspanning die het nu misschien kost.

Waarom zou je daar dan nu niet mee beginnen? Je bent nu bezig met de voorbereiding op een kerkelijke viering. Dan is er niks mis mee als je de kerk nu al wat vaker van binnen ziet. Maar het gaat niet alleen om een praktisch nut. Nu leef je ergens naar toe. Je hebt God wel wat te vragen, voor jullie samen, voor je toekomst. Door nu weer eens vaker naar de kerk te gaan, werk je op een perfecte manier toe naar de dag van je trouwen. Je zult merken dat je op je trouwdag veel meer merkt van Gods aanwezigheid als je al vaker bij Hem bent geweest in de voorbereidingstijd.

Gods zegen vragen: eerst leren bidden?

Op de dag van jullie huwelijk vragen jullie om Gods zegen. Wat betekent dat, ‘vragen’? En helpt het?

Als je wat vraagt aan God, dan ga je er van uit dat God ook luistert. Anders heeft vragen natuurlijk geen zin. Je vraagt ook niet aan de televisie of die jullie zegent. Je kunt alleen iets vragen aan levende personen die ook oren hebben om te luisteren en verstand om je vraag te begrijpen.

Het is daarom logisch dat je niet alleen vráágt om zegen, maar dat je ook gelóóft dat Degene die je mag zegenen ook bestaat, en een luisterend oor heeft.

Kan dat als je niet zeker weet of er ‘iets’ is? Geloven is nooit zeker weten, maar wel een kwestie van vertrouwen. Als je het niet weet, dan kun je het in ieder geval proberen en er op die manier misschien achter komen. Als je nooit probeert te geloven, dan zul je nooit weten of er een God is, en zo ongeïnteresseerd kun je nou ook niet zijn als je in de kerk wilt trouwen.

Kan het zijn dat God alleen maar ‘iets’ is? Dan zou je ook geloven dat de televisie naar je luistert als je wat door de kamer roept.

Christenen geloven dat God een persoon is, en niet alleen ‘iets.’ God is ‘iemand’ en Hij is dan wel een Geest waarvan we misschien niet alles begrijpen, maar dat betekent niet dat Hij een grote, onbereikbare grootheid op de achtergrond is. God is ook geen anoniem wezen, dat er “ergens wel is.” Het is met God ook niet zo (zoals we tegenwoordig wel zeggen) dat er “wel een God moet zijn.” Waarom zou dat moeten? Voor wie dan? God bestaat of Hij bestaat niet. En als Hij bestaat, dan is Hij er omdat Hij er is en niet omdat wij vinden dat Hij er moet zijn. Een mens is er ook niet omdat een ander vindt dat hij er moet zijn, maar omdat hij er gewoon is. Je kunt hooguit zeggen: ik geloof niet dat Hij bestaat. Maar zeg dan niet dat je niet gelooft, want ook geloven dat God níet bestaat is geloven… zeker weten doe je dat nooit.

Christenen geloven dat God bestaat, dat Hij een persoon is die kan luisteren, en dat Hij een naam heeft. Wij noemen God ‘Vader’. Hoe weten we dat? Wij geloven namelijk ook dat Jezus geen leugens heeft verteld toen Hij God ‘zijn Vader’ noemde en ons heeft geleerd wat God met de wereld voorheeft. Kortom: zoals wij in God geloven, geloven wij omdat dat ons is verteld door Jezus. En na Jezus hebben mensen over God verder verteld tot en met onze ouders aan toe. Zouden al die mensen zich vergist hebben, tot en met die miljard katholieken die nu op de wereld leven? Dát is pas echt moeilijk te geloven…

Als mensen iets aan God vragen, dan noemen we dat ‘bidden’. Natuurlijk, bidden is méér dan vragen. Bidden is eigenlijk: met God in contact komen. Luisteren naar zijn woorden is ook bidden. Je op God concentreren is ook bidden. Dank-je-wel zeggen voor alle goede dingen is ook bidden. Maar heel vaak beginnen we met God iets te vragen.

Helpt dat nou, bidden?

• Als je luistert naar Gods woorden, dan kun je daar wat aan hebben, heel veel zelfs, want de Bijbel is een heel inspirerend boek waar meer dan een miljard mensen op aarde zich door laten leiden.

• Als je je op God concentreert, kan je dat heel veel rust en vrede geven, als je je zorgen kunt vergeten en begrijpt dat er dingen zijn die belangrijker zijn dan alleen maar hier en nu.

• Als je God bedankt voor van alles, dan ga je anders tegen de dingen aankijken, minder hebberig en vanzelfsprekend.

• Als je God iets vraagt… zou dat dan allemaal zinloos zijn?

A family that prays together, stays together. “Een gezin dat samen bidt, blijft ook samen.” Die uitspraak is van niemand minder dan van de zalige Moeder Teresa, de zuster van de allerarmsten in Calcutta. Zij wist, dat zij het werken in de sloppen en krottenwijken, midden tussen stervende mensen, niet zou volhouden als ze niet samen met haar zusters bleef bidden. Als je leeft in de roes van geld en genot, zou je God wel eens kunnen vergeten. Maar zo is het leven niet. Denk je dat je als gezin samen, zonder God kunt? Dat je alle tegenslagen van het leven aankunt zonder zijn hulp?

Een gezin dat niet bidt, of waar niet in God wordt geloofd, heeft het gewoon moeilijker omdat ze daar alles op eigen kracht moeten doen. Aan de buitenkant lijken gelovige en ongelovige gezinnen misschien net zo gelukkig, maar de gelovigen weten wat de anderen missen. Dat wil niet zeggen dat als mensen aan God iets vragen ze het ook per se krijgen. Als God alleen maar Sinterklaas zou spelen, zou iedereen wel in Hem geloven. Zo is het niet. Bidden is een combinatie van luisteren, met Hem bezig zijn, danken en vragen. In de combinatie ligt de kracht. Alles bij elkaar krijg je inzichten en antwoorden, soms niet meteen, maar het helpt wel, ook als je veel moeilijkheden tegenkomt en God niet alle vragen meteen beantwoordt.

Als je alleen op de dag van je huwelijk even met God bezig bent, en verder nooit aan Hem denkt, heeft dat dan zin? Ja, omdat ook eenmalig gebed zin heeft. Maar merk je er zelf heel van? Nou, dat is de vraag.

Als je je goed wilt voorbereiden op je huwelijksviering in de kerk, en ook daarna van Gods zegen wilt profiteren, is het natuurlijk veel beter om nu meteen te beginnen met de relatie wat te onderhouden. Nu beginnen met bidden. Nu in de voorbereiding een moment van rust inbouwen en eens met God bezig zijn.

• Nu beginnen met eens heel gericht te luisteren naar zijn Woord. Heb je geen Bijbel? Geen nood, ze zijn overal te koop. Op deze internetpagina staat bij de links (menu ‘huwelijksbibliotheek’) de website van een on-line boekhandel: Bijbels genoeg. En anders kom je een heleboel bijbelteksten tegen als je in het menu ‘viering samenstellen’ naar de huwelijksdienst gaat kijken. Neem bijvoorbeeld elke dag één tekst uit het keuzemenu en lees die met aandacht. Dan ben je al heel wat aan het bidden.

• Nu beginnen met je af en toe eens op God te concentreren. Dat lijkt heel zwaar, maar als je begint met na te denken dat Hij overal aanwezig is, dan ontdek je Hem ook in de schoonheid van de natuur en de liefde van medemensen. Als je dan ook eens denkt aan wat je in de Bijbel hebt gelezen, dan kun je heel wat met God bezig zijn. En dat hoeft ook geen uren te duren. Vijf of tien minuten per dag, wat is dat nou? Veel meer hoeft het heus niet meteen te zijn.

• Nu beginnen met God eens te bedanken. Als je gaat trouwen, dan is daar toch heel veel reden toe? Dat je elkaar hebt gevonden, dat je elkaar mag liefhebben? Is dat niet iets om dankbaar voor te zijn? Voor het leven, voor de gezondheid, voor alle materiele dingen die je hebt gekregen? Voor het eten dat je toch maar elke dag zo overvloedig op tafel kunt zetten? Als je alleen al eens elke dag voor en na het eten zou bidden, en ’s avond voor het slapen heel bewust ‘dank je wel, God’ zou zeggen…

• Nu beginnen met God te vragen wat je nodig hebt. Als je met die andere dingen ook nu begint, dan is God al dichtbij, dan is Hij een vriend. Dan heb je voor nu en de toekomst een band met Hem en dan mag je ook wat van Hem verlangen. Alles waar je nu in de aanloop op je trouwen mee bezig bent, kun je met God bespreken. Hem vragen dat Hij je helpt bij je huis, je plannen, je gezondheid, de keuzes die je maakt. Als je al elke dag opstaat en voor je wat gaat doen aan Hem denkt en Hem even vraagt: “God, wilt U mij helpen bij alles wat ik vandaag doe?”

Een betere voorbereiding op je huwelijksdag is er niet. Straks God vragen om zegen, en nu al leren bidden.